ده احساسى و احساس ناس كتير من اللى فى سنى. طفولتى و مراهقتى كانت ايام جمال عبد الناصر, رحمه الله . كنت افتخر انى مصريه و اعتز بعروبتى. كنت اشجع منتجات بلادى ولم ينقصنا شئ . تعلمت فى مدرسه اجنبيه كانت تهتم باللغه العربيه و التربيه الدينيه. علمنى الشيخ مرزوق حب خالقى والسعى لرضاه. لم نفرق بين مسلم و مسيحى حتى ان فى حاله غياب مدرسه الدين المسيحى كانوا يحضروا معنا و كان الشيخ مرزوق يرحب بهم حتى فى مسجدنا الصغير. كنا نحتفل بكل المناسبات الدينيه اسلاميه او مسيحيه.
كنا نسير فى الشارع دون خوف لو واحد عاكس بالكلام كانوا بيحلقولوا "صليبه". لم نسمع عن تحرش او مد ايادى لم نسمع عن الرشاوى او المرتشين لم تكن كلمه فى قاموسنا . تعلمنا ان نحترم الكبير ونعطف على الفقير
تعلمنا ان نحترم و نقدر الشرطه و الجيش.....ولم اعبر الطريق حتى انظر لعسكرى المرور لاستأذنه. لم ننادى بواب العماره غير ب يا عم ........
اما عن النادى كنا نحترم الكونترول .....لم نفكر فى قطف ورده او السير على الحشائش
اما الان فلا اشعر بالامان .......اسمع عن لصوص حقائب السيدات ......سيده تذبح فى منزلها صباحا .....لصوص السيرات و غيره
ولسه كتير بس كفايه النهارده
استر يا رب
No comments:
Post a Comment